Italiaanse architect die het Groninger Museum ontwierp, Het gebouw is gelegen direct tegenover het Centraal Station van Groningen, in het verlengde van het Verbindingskanaal. Het bestaat uit drie bouwvolumes die met elkaar verbonden zijn door ovale pleinen en door middel van een rijstrook voor fietsers en voetgangers met een ophaalbrug. In vorm en kleurgebruik wijkt het sterk af van de stedelijke omgeving. Met de goudkleurige toren, oorspronkelijk bedoeld als bewaarplaats en daarom ook wel schatkamer genoemd, als centrale blikvanger, suggereert het zowel een postmoderne kathedraal als een artistiek schip dat in de stad ligt afgemeerd.
Italiaanse architect die het Groninger Museum ontwierp
de hand van Mendini zelf. Ontworpen door gastarchitect Michele de Lucchi, verwijst het trapeziumvormige bakstenen paviljoen naar de 17e-eeuwse vestingwerken van de stad, met openingen die schietgaten suggereren. Dit paviljoen was oorspronkelijk bedoeld om de archeologie en geschiedenis van Groningen te laten zien. Twee leeuwen in de omgeving verwijzen hier nog naar. Boven het fort bevindt zich een rond paviljoen, bekleed met aluminium en met een ster op het dak, die alleen vanuit de lucht te zien is. Dit gedeelte is ontworpen door gastarchitect Philippe Starck en is gewijd aan kunstnijverheid, met name de grote collectie Aziatisch porselein.